بهنوش خوش منش - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند
سامان نصر - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند

بسیاری از اندیشمندان بر این باورند که آلودگی هوا زمانی قابل تعریف است که با شاخصهای فنی و تخصصی توام باشد. به همین جهت گارنر در دیکشنری حقوقی خود آلودگی هوا را هر گونه مواد و انرژیمضر که مستقیم یا غیر مستقیم در هوا یا فضا انتشار یافته به گونهای که به محیط زیست ،رفاه یا سلامتی عمومی آسیبی وارد کند تعریف کرده است . آلودگی هوا دو منشا طبیعتی و مصنوعی دارد. در این متانحمل و نقل یکی از عوامل ایجاد آلودگی میباشد که در گروه الاینده های مصنوعی قراردارد و سهم بزرگی در آلودگی هوا دارا است . حمل و نقل ریلت درون شهری از عوامل کارآمد در کاهش آلودگیمرتبط با حمل و نقل به حساب میآید و در نتیجه مترو میتواند علاوه بر توانایی خود در جابجاییهای سریع و پر حجم مردم نقش به سزایی را در توسعه پایدار شهری ایفا کند. در این مقاله سعی بر این بودهاست که نقش حمل و نقل در آلودگی هوای شهر و همچنین نقش مترو در کاهش این الایندگی مورد بررسی قرار گیرد و مترو در سه شهر تهران، پکن و بارسلون بررسی شده است و در انتها برجستگی نقش مترو به دلیل حجم بالای جابجایی انسان و کاهش ترافیک در سطح شهر مشخص شده است .

حمل و نقل، آلودگی هوا، مترو، ترافیک