عسگر سنگی - دکتری جغرافیا با گرایش برنامه ریزی شهری
قنبر رستمی کلوری - دانشجوی کارشناسی ارشد باستانشناسی دانشگاه مارلیک نوشهر
علیرضا حسن پور - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم
محمد علیزاده - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه تهران.

گردشگری به عنوان محصول عصر مدرن، زندگی بشری را تحت تاثیر خود قرار داده است. گذشتههای دور، محیط طبیعی در تامین احتیاجات بشری همواره نقش مهمی را ایفا میکرده و امروزه این نقش به شکل اکوتوریسم بیش از بیش نمود خود را نشان میدهد.ژئوتوریسم یکی از جذابترین بخشهای اکوتوریسم میباشد که بیشتر بر روی طبیعت بی جان و میراث زمینشناسی و ژئومورفولوژیکیتاکید دارد. ژئوسایت و ژئومورفوسایت دو مفهوم جدیدی هستند که با تاکید بر تعیین نمودن مکانهای ویژه و با ارزش گردشگری وارد ادبیات جغرافیایی و گردشگری شده است. از آنجا که ارزش ژئومورفوسایتها در نزد مردم عامه و حتی برخی از علوم نادیده گرفته شدهاست بدیهی است اگر برنامهریزان گردشگری کشور این ویژگیها و جاذبهها را در برنامههای توسعه گردشگری خود لحاظ کنند قطعاشانس موفقیت بیشتری در افزایش ارزشهای گردشگری و مدیریت آن فراهم خواهد شد. امر آموزش مهمترین ابزار برای ارتقای آگاهیهای عمومی جوامع در تمامی عرصههای علمی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی )اعم از زیست محیطی و اجتماعی( میباشد و همچنین رفتار نادرست اغلب از عدم آموزش مناسب افراد ناشی میشود. آگاه ساختن جامعه میزبان از فواید گردشگری از طریق آموزشهای مختلف میتواند آنها را )مردم بومی( به عنوان یک اهرم فعال در محافظت از منابع گردشگری مبدل سازد. از سویی در مورد گردشگران نیز با ارائه تفاسیر مختلف از منابع گردشگری میتوان در نزدیک شدن به پایداری گردشگری گام برداشت.

توسعه پایدار، ژئومورفوتوریسم، گردشگری