واژه پژوهی مدارا در تحلیل گزاره های قرآن و حدیث
عنوان مقاله: واژه پژوهی مدارا در تحلیل گزاره های قرآن و حدیث
شناسه ملی مقاله: FNCLIS01_111
منتشر شده در نخستین همایش ملی واژه پژوهی در علوم اسلامی در سال 1395
شناسه ملی مقاله: FNCLIS01_111
منتشر شده در نخستین همایش ملی واژه پژوهی در علوم اسلامی در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
علی توحیدی نژاد - پژوهشگر پژوهشکده حدیث حوزه
خلاصه مقاله:
علی توحیدی نژاد - پژوهشگر پژوهشکده حدیث حوزه
مدارا صفتی است که انسان ها را به وجود داشتن سلیقه های گوناگون، متناسب به حال جامعه پرورش می دهد و او را برای سایر افراد خانواده و اجتماع مطبوع می سازد. برخی بر این باورند که مدارا یعنی کوتاه آمدن در کارهاست در صورتی که مدارا به معنای «خودداری» و «دفع کردن» رفتارهای بد دیگران با نرم خویی و رفتار سازگارانه است. اگر معنای این واژه مشخص شود سبب تصحیح برخی از برداشت های نادرست از این صفت می شود. هدف از این پژوهش شناخت معنای مدارا و شناسایی واژه های متضاد و مشابه مدارا و معنای آنها است. پزوهش حاضر توانسته با جستجوی در منابع لغوی و نرم افزارهای علوم اسلامی معنای مدارا را استراج و معنی برخی از غلات شبیه به مدارا و متضاد با آن را وازه شناسی کند. این نوشتار پس از مفهوم شناسی مدارا، کلمات متضاد، مترادف و مرتبط با مدارا را واژه پژوهی می کند.
کلمات کلیدی: مدارا، رفق، خرق، تساهل، علم لغت
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/508460/