حمید تابلی - دانشیار دانشگاه پیام نور
علی ملایی فرد - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، گرایش تطبیقی و توسعه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
راضیه زند مقدم - دانشگاه آزاد اسلامی

برخی باورهای ضمنی در سازمان ها وجود دارد که منجر به محیطی می شوند که در آن کارکنان در اظهارنظر درباره مسائل مشخص احساس راحتی نمی کنند. میزان مشارکت کارکنان در نظام پیشنهادات،سرانه اظهار نظرهای دریافتی از همکاران و نحوه تعامل آنها در جلسات و همایش ها خود شاخصی برای اندازه گیری پدیده سکوت سازمانی است. در بسیاری از سازمان های معاصر کارکنان از ارائه نظرات و نگرانی هایشان درمورد سازمان و مشکلات آن امتناع می ورزند که این پدیده جمعی را سکوت سازمانی می نامند سکوت کارکنان به عنوان انگیزه کارکنان برای حفظ ایده ها، اطلاعات و عقاید در مورد پیشرفت های مربوط به کار می باشد مسلم است که سکوت کارکنان در سازمان ها پیامدهای نامطلوبی و منفی را به همراه خواهد داشت/سکوت کارکنان می تواند سبب ایجاد استرس، عدم رضایت، عدم مشارکت، فرسودگی شغلی و... شود این پیامدها می تواند نتایج بلند مدت جدی برای کارکنان و ارتباطشان با سازمان داشته باشد. فرسودگی شغلی نوعی از فرسودگی روانی است که با فشارهای روانی یا استرس های مربوط به شغل و کار توام شده است فرسودگی شغلی سندرمی متشکل از خستگی جسمی و عاطفی است که منجر به ایجاد خودپنداری منفی در فرد،نگرش منفی نسبت به شغل و فقدان احساس ارتباط با مراجعان به هنگام انجام وظیفه می گردد. در این مقاله سعی شده است تا به تشریح ادبیات مختصری در مورد سکوت وفرسودگی شغلی کارکنان پرداخته شود.

سکوت کارکنان،فشار روانی، فرسودگی شغلی