علی فردوسی - دانشگاه تربیت معلم، دانشکده فنی، دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط

گزارشات معدودی بر خطر قرار گرفتن در معرض مواد نانو اشاره داشته اند. عدم قطعیت در تاثیرات زیست محیطی و بهداشتی همراه با قرار گرفتن در معرض مواد نانو، پرسش ها را پیرامون پتانسیل خطر چنین تماس هایی بر می انگیزد. مشکل اصلی بر سر این ارزیابی پیچیدگی این مواد و کاربردهای احتمالا نامحدود آنها می باشد. در این تحقیق که به روش کتابخانه ای - آزمایشگاهی انجام گرفته است، سعی شده روشی مناسب برای ارزیابی این گونه مواد ارائه گردد. بدین منظور ابتدا خصوصیات شیمیایی این مواد ارزیابی گردیده و سپس روند محو شدن این مواد در چرخه ها و سیستم های زیست محیطی (آب، هوا، خاک) بررسی شده و در نهایت نحوه تجزیه بیولوژیکی آنها تعیین می گردد. بر اساس نتایج به دست آمده عمده ترین راه تماس با نانو مواد از طریق استنشاق می باشد. از دیگر مسیرهای احتمالی می توان تماس پوستی، تماس از طریق چشم و تماس از طریق دهان را نام برد. نیروهای اینرسی، گرانش و انتشار بر ذرات نانو معلق در هوا تاثیر می گذارند. همچنین عواملی نظیر انباشتگی، جابجایی، و باز تعلیق نیز بر این مواد تاثیر دارند. روش های کنترل تماس با این مواد باید عموما کنترل کننده تماس با نانوذرات موجود در هوا باشد. اگر چه نانوذرات به دلیل اندازه بسیار کوچکشان همواره مسیری را برای گریز می یابند، ولی با این حال استفاده از یک سیستم تهویه با بازده بالا می تواند موثر باشد.

نانومواد، محیط زیست، ارزیابی، سلامت