علی زحمت کش - عضو هیأت علمی گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد فردوس
احسان ایزانلو - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد فردوس

یکی از روشهای جلوگیری از انتقال مستقیم نیروی زلزله از پی به سازه ،جداسازی لرزه ای می باشد . درواقع در جداسازی لرزه ای هدف اصلی کاهش مقدار نیروها و انرژیی است که در اثر زلزله به سازه منتقل می شود. این هدف با نصب سازه بر روی لایه های جداکننده که شکل پذیری افقی زیاد دارند انجام می گیرد. به این ترتیب هنگام زلزله که زمین زیر سازه بشدت ارتعاش می کند، حرکات متوسطی در سازه القا می شود . در این مقاله به بررسی و مقایسه رفتار لرزه ای ساختمان 6 طبقه مسکونی با جداساز لرزه ای (لاستیکی با هسته سربی) و بدون جداساز با مهاربندهای واگرا و همگرا پرداخته شده و برای مدلسازی جداساز از نرم افزار SAP 2000 Version 17.2.0 استفاده شده است. تحلیل نتایج بدست آمده نشان داد که ، بهره گیری از جداساز لرزه ای در سازه ، سبب ایجاد بیشترین کاهش در تغییرمکان نسبی بین طبقه ای و برش پایه، کمترین افزایش در تغییرمکان پایه ی سازه و تغییرمکان بام می گردد.

جداساز لرزه ای، سیستم های کنترل غیرفعال سازه، تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی، شتاب نگاشت، تحلیل عددی