بررسی اثر توزیع آرماتور و محصورشدگی بر عملکرد غیرخطی دیوارهای باربر و برشی بتنی با آنالیز دینامیکی افزاینده

دیوارهای سازه ای بتن آرمه یکی از سیستم های مناسب برای مقابله با نیروهای جانبی ناشی از زمین لرزه هستند که مقاومت، سختی کافی و همچنین ظرفیت تغییرشکل مورد نیاز سازه را برای مواجهه با زمین لرزه های بزرگ تامین می کند. طراحی دیوارهای سازه ای به گونه ای که در زمان وقوع زلزله در محدوده الاستیک باقی بمانند عموماً اقتصادی نبوده و باید پاسخ غیرخطی دیوارها نیز مد نظر قرار گیرد. ضوابط طراحی ارائه شده در آیین نامه های طراحی سازه های بتنی شامل آیین نامه ACI و آبا تنها برای طراحی دیوارهای برشی تدوین شده اند. این ضوابط در صورت اعمال روی دیوارهای باربر منجر به طراحی بسیار محافظه کارانه ای می گردد که با توجه به عملکرد مناسب سیستم های فوق در زلزله های قبلی که فاقد این تمهیدات اجباری آیین نامه بوده اند به نظر می رسد که نیاز به اصلاح اساسی در این ضوابط و تفکیک ضوابط دیوارهای باربر و برشی از هم می باشد. در این مطالعه تاثیر توزیع آرماتور و محصورشدگی بر روی عملکرد غیرخطی دیوارهای باربر و برشی با استفاده از آنالیز دینامیکی افزاینده بررسی و مقایسه شده است.

کلیدواژه ها:

ایمنی لرزه ای ، رفتار غیرخطی ، حالات حدی ، منحنی شکست