پرویز عبادی - استادیار دانشکده عمران، موسسه آموزش عالی صدرالمتالهین (صدرا)،
محمدرضا حیدری شریف آباد - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشکده مهندسی عمران، موسسه آموزش عالی صدرالمتالهین (صدرا)،

روش متداول برای طراحی اتصالات انتهایی مهاربندها به قاب پیرامونی، طراحی گاست پلیت ها تحت حداکثر نیروی قابل انتظار از مهاربندها به گاست پلیت ها می باشد. از طرفی تعبیه گاست پلیت ها ایجاد گیرداری در محل اتصال تیر به ستون می نماید. با افزایش دریفت سازه تحت زلزله های شدید، گیرداری اتصال تیر به ستون به دلیل تعبیه گاست پلیت ها منجر به تحمیل نیروهای بسیار بزرگی به گاست پلیت می گردد. با توجه به این که این نیروهای اضافی در طراحی گاست پلیت ها لحاظ نشده اند، منجر به خرابی زود هنگام گاست پلیت در دریفت های بزرگتر می گردد. در این مقاله، گاست پلیت ها برای یک قاب با استفاده از ضوابط لرزه ای آیین نامه طراحی ساختمان های فولادی آمریکا (AISC) طراحی گردیده اند و توزیع تنش تحت بارگذاری مونوتونیک با استفاده از مدل سازی المان محدود و نرم افزارهای تحلیل غیرخطی بررسی گردیده اند. مقایسه نتایج بدست آمده با معیار تسلیم فون میسز بیانگر آن است که گاست پلیت ها در دریفت های نه چندان بزرگ دچار گسیختگی در لبه ها می شوند. بنابراین لازم است اثر نیروهای ناشی از دریفت ها در طراحی گاست پلیت ها در نظر گرفته شوند. در ادامه، روش های کاربردی برای جلوگیری از گسیختگی لبه های گاست پلیت ارائه گردیده و با استفاده از مدل سازی نرم افزاری کنترل گردیده اند.

قاب مهاربندی ضربدری، گاست پلیت، توزیع تنش، تنش فون میسز، طراحی، دریفت