راضیه تولایی - کارشناس معماری، کارشناسی ارشد مدیریت پروژه و ساخت، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی
مجتبی حسینعلی پور - عضو هیئت علمی گروه ساختمان، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی نایب رییس هیات مدیره انجمن مدیریت پروژه ایران

با توجه به افزایش پیچیدگی فن آوری های ساخت و افزایش گستره دانش حوزه صنعت ساخت و ساز، سازمانهای فعال در این صنعت نیازمند کسب دانش و افزایش مهارت نیروی انسانی خود در راستای غنی سازی منابع دانشی سازمان و کسب مزیترقابتی می باشند. تعامل و همکاری این سازمانها در قالب اتحاد استراتژیک یکی از بسترهای انتقال دانش محسوب می شود. اما این سوال مطرح می شود که چه مکانیزمهایی باید توسط سازمانها در بستر اتحاد به کار گرفته شود تا فرآیند انتقال دانش بین سازمانهای شریک انجام پذیرد. برای پاسخ به این سوال، ابتدا مکانیزمهای انتقال دانش در اتحادها، با مطالعه ادبیات مرتبط،استخراج شدند و سپس برای سنجش میزان اهمیت و اولویت این مکانیزمها در صنعت ساخت و ساز ایران، با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه، خبرگان صنعت ساخت و ساز که تجربه حضور در اتحادها را داشتند، مکانیزمها را ارزش گذاری نمودند. باتحلیل داده های جمع آوری شده، می توان گفت آموزش مداوم افراد درون سازمان در طول اتحاد برای اطلاع از درس آموختههای مقطعی اتحاد و وجود زیرساختهای تکنولوژیک )مانند تکنولوژی فن آوری اطلاعات( و زیر ساختهای سازمانی )مانند کارگاهها و جلسات طوفان فکری( به ترتیب مهم ترین مکانیزمهای خلق و انتقال دانش حاصل از اتحاد استراتژیک در صنعت ساخت و ساز محسوب می شوند

انتقال دانش، اتحاد استراتژیک، صنعت ساخت و ساز