سامان صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی
مهدی سیاوش نیا - استادیار دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی
سیدمحمد فریدآستانه - استادیار دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی

در سال های اخیر، استفاده از مصالح ژئوسینتتیکی به عنوان مسلح کننده در پروژه های عمرانی به منظور تسلیح خاک ساختگاه برای افزایش پارامتر های مکانیکی خاک های ضعیف، بسیار مرسوم است. همچنین بهره گیری از این مصالحراه حل ارزان تری در مقایسه با استفاده از پی های عمیق به شمار می رود. یکی از روش های نوین در استفاده از مسلح کننده ها در خاک، روش اعمال نیروی پیش تنیدگی به مسلح کننده ها می باشد. ژئوسینتتیک از جمله مصالح انعطاف پذیری هستند که می بایست میزان کرنشی در آن ایجاد شود تا مقاومت کششی آن بسیج شود. این میزان کرنش در نشست های اولیه در خاک برای بسیج شدن مقاومت کششی مسلح کننده کافی نیست. بنابراین مسلح کننده ژئوسینتتیکی حداکثر بهره وری خود را بعد از نشست های بزرگ در خاک نشان می دهد که این موضوع در پی هایسطحی مشکل ساز است. اعمال نیروی پیش تنیدگی به مسلح کننده باعث جلوگیری از نشست های اولیه در خاک و فعال شدن مسلح کننده به محض قرارگیری در خاک می شود. به منظور تحلیل این روش، از قابلیت شبیه سازیسه بعدی نرم افزار المان محدود ABAQUS استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل از شبیه سازی می توان اینگونه نتیجه گیری نمود که استفاده از روش اعمال نیروی پیش تنیدگی به مسلح کننده ها واقع در خاک زیر پی باعث افزایش قابل توجه در ظرفیت باربری خاک و کاهش نشست پی واقع بر آن می شود. حداکثر میزان افزایش ظرفیت باربری خاکو کاهش نشست پی واقع بر آن بواسطه اعمال نیروی پیش تنیدگی بهینه به مسلح کننده به میزان 2 درصد مقاومت کششی مجاز مسلح کننده، در مقایسه با حالت مسلح شده و بدون اعمال نیروی پیش تنیدگی، به ترتیب 09 درصد و2.2 برابر می باشد.

ژئوسینتتیک، ظرفیت باربری، نیروی پیش تنیدگی، المان محدود