خوانش تاثیر المان های شهری بر ارتقای کیفیت عرصه های عمومی ( نمونه موردی: شهر مشهد )

المان یا نماد شهری ، ترکیبی است پیکره وار که در ساخت آن از ویژگی های درونی احجام و اشکال هندسی ، صفحات قائم یا منحنی، پوترها و فریم ها و به طور کلی هرآنچه می تواند جنبه ی تزئینی و ساختمانی داشته باشد به صورت یک کلیت یکپارچه و تلفیقی از موارد فوق استفاده می شود و قبل از هر چیز این ترکیب دارای یک نظام هندسی و تعادلی پایدار و زیباست به گونه ای که پس از خودنمایی در سطح شهر افراد را به گونه ای جذب خود می نماید و ذهنشان را درگیر خود می کند که تا مدت ها در آن منطقه از شهر به صورت سمبلیک مشخصه ای برای شناخت شهر در منطقه ی مورد نظر می گردد. در واقع جزو شاخصه های شهری می گردد به گونه ای که ذهن با برده شدن نام منطقه ی مذبور ناخودآگاه به دنبال شاخصه ها و ویژگی های خاص آن منطقه المان مورد نظر را در خود تصویرسازی خواهد کرد. اما نکته ای که در مورد المان های شهری حائز اهمیت می باشد، نحوه تاثیرگذاری آنها در ارتقای کیفیت عرصه های عمومی شهری می باشد چرا که این المان ها به عنوان میل ها و مناره نیز در تاریخ معماری اسلامی به منظور جهت یابی استفاده می شده و نقشبسیار مهمی را در شهرهای اسلامی عهده دار بودند. هدف از این پژوهش دستیابی به روش های کاربرد المان های شهری در راستای افزایش خوانش شهری می باشد. مقاله حاضر بصورت مروری بوده و روش جمع آوری اطلاعات از نوع مطالعه اسنادی می باشد. نتایج پژوهش حاکی از آن هستند که نشانه شناسی المان های شهری ابزاری ارزشمند برای بازنمایی واقعیت المان ها در شهرها محسوب می شود و هر المان شهری یک نشانه است اما هر نشانه برای المان بودن باید مورد ارزیابی قرار گیرد. زیرا هر نشانه می تواند صورتی کلی تر از یک المان داشته و حتی بصورت یک درخت، یک مکان یا یک مقبره تجلی پیدا کند.

کلیدواژه ها:

المان ، شهری ، عرصه های عمومی ، خوانش