بهینه سازی فضای جمعی در طراحی مرکز نمایش هنرهای آیینی

انسان ها همواره با ایجاد فضاهای جمعی در شهر، نیاز ذاتی خود به برقراری روابط اجتماعی را برآورده کرده اند. فضای جمعی شهری از مهمترین عناصر ساخت فضایی شهر و بستر شکل گیری فعالیت های مختلف فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و مذهبی بوده است. از این رو، طراحی فضای عمومی شهری مناسب، فعال، و زنده به عنوان یکی از اهداف راهبردی ارتقای کیفیت محیط درصدر کار برنامه ریزان و طراحان قرار داشته است. سوال تحقیق حاضر این است که «ساخت مرکز نمایش هنرهای آئینی به چه صورت می تواند در ارتقاء و انتقال فرهنگ ها و آیین های سنتی ایران موثر واقع شود؟» و این فرضیه مبنای کار قرار گرفته است که «معماری می تواند به اعتلا و بازنده سازی فرهنگ و نمایش های آیینی کمک کند». روش تحقیق به روش پیمایشی و با استفاده از منابع اسنادی، کتابخانه ای است که به صورت توصیفی و کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در طراحی دو عامل مفهوم گرایی و نزدیکی به ساختار شهری مد نظر قرار گرفته است و در نهایت چهارچوب نتایج عملی تحقیق تدوین شد که راهکارها به طور خلاصه ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

فضای جمعی ، فضاهای عمومی ، معماری ، مرکز نمایش های آئینی