بررسی تزیینات کاشی کاری در مقابر دوره ی صفوی مازندران نمونه موردی: مقبره مشهد میر بزرگ آمل

توجه به معنا از ارکان اصلی معماری اسلامی است.تزئینات در این نوع بناها از اهمیت ویژه ای برخوردارند که در دوره های مختلف و با توجه به تحولات اجتماعی و فرهنگی ،خود را به صورت های گوناگون و هماهنگ با بنا آشکار می سازند.هنرهای سنتی نظیر گچ بری،کاشی کاری-آجرکاری در معماری ایرانی خصوصاً در مقابر جایگاه ویژه ای دارند.دراین زمینه،چگونگی وتحول رنگ ها ونقوش کاشی های مقابر در دوره ی صفوی مورد بررسی قرار می گیرد . برای بررسی و تحلیل این نقوش از مقبره ی مشهد میربزرگ آمل استفاده می شود. مقبره میر بزرگ یکی از بناهای تاریخی مهم و بزرگ مازندران به شمار می رود. این بقعه ویژگی های معماری، تزئینات کاشی کاری، نمای داخلی و خارجی به خصوص سر در ورودی اهمیت زیادی دارد. از سویی از زمان پیدایش اسلام در ایران شاهد دگرگونی گسترده در شکل، محتوا و محل اجرای آن ها می توان بود.در این مقاله سعی شده است به بررسی تزئینات کاشی کاری مقبره در دوره ی صفوی پرداخته شود که در این میان اساس و چرایی این نوع تزئینات بررسی میشود.این مقاله بر اساس روش تحقیق توصیفی-تحلیلی به انجام رسیده و در تجزیه تحلیل اطلاعات از روش تطبیقی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

تزئینات ، مقابر ، کاشی کاری ، دوره صفوی ، مازندران