علیرضا فرخ - کارشناس ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی تهران شرق
سارا طاهر سیما - استادیار ،دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق

فرضیه ی محور این مقاله مبین آن است که نا به سامانی نماهای ساختمان های ما، در پاسخ گویی نامناسب به توقعاتی ریشه دارد که با گذر زمان و در طول تاریخ نسبت به نما ایجاد شده اند؛ توقعاتی همچون محافظت از ساکن در مقابل تهدیدهای بیرونی، ایجاد ارتباط میان درون و بیرون، معرفی شخصیت و اعتبار مالک و طراح، و سرانجام پرهیز از تک روی و پذیرش مسئولیت عضویت در واحد بزرگ تری به نام فضای شهری .نا به سامانی نما، منحصر به ساختمان های مسکونی نیست و کلیه ی ساختمان ها را در بر می گیرد؛ ولی ساختمان های مسکونی پر شمارترین عناصر و تاثیرگذارترین عوامل منظر یک شهرند. از همین رو برای جلوگیری از اطاله ی کلام و خلط مباحث، در این نوشتار صرفاً به بررسی نماهای ساختمان های مسکونی بسنده شده است .مقاله ابتدا به طرح علل مطرح شده ازسوی منتقدان پرداخته و برای ارزیابی بهتر مسائل مورد انتقاد، به ارائه ی سیر تکوینی نما پرداخته است. این بررسی برای هر توقع به صورت موازی در جوامع غربی و شرقی، به ویژه ایران انجام پذیرفته است .در بخش جمع بندی، ارزیابی مختصری از علل مطرح شده از سوی کارشناسان صورت پذیرفته و نیاز به ملحوظ کردن همزمان توقعات چهارگانه مورد تأکید قرار گرفته است .

نما، حصار، فضای شهری، منظر شهری، پوسته، درون گرایی، برون گرایی