تاثیر دوربرگردان ها بر پارامترهای ترافیکی نظیر سرعت، زمان سفر، زمان تأخیر

دوربرگردان به عنوان یکی از المان های شبکه معابر شهری در بسیاری از موارد برای ایجاد دسترسی بین کاربری ها و معابر دو سوی یک مسیر شریانی با جدا کننده میانی نظیر بلوارها، بزرگراه ها به کار میرود. کاربرد دیگری که با توجه به قابلیات دوربرگردان قابل طرح است حذف تقاطع و حرکات متقاطع آن و تأمین حرکات به وسیله دوربرگردان هایی است که در موقعیت های قبل و یا بعد از تقاطع در فاصله ای مناسب طراحی و اجرا می گردند. در این حالات احداث دوربرگردان دو هدف عمده دارد؛ هدف اول کاهش تأخیر حرکات مستقیم است. بدین ترتیب سرعت حرکت در راه های شریانی و بزرگراهها که از ویژگی های این معابر می باشد، افزایش می یابد. هدف دوم کاهش تعداد نقاط برخورد است که موجب افزایش ایمنی می گردد. خصوصیات دوربرگردان ها و تأثیر آنها بر پارامترهای ترافیکی نظیر سرعت، زمان سفر، زمان تأخیر، ظرفیت و ... تاکنون به طور دلیق مورد تحلیل و ارزیابی لرار نگرفته و مدل ها و روش های مشخص و مناسبی برای تحلیل عملکرد این سیستم به وجود نیامده است. در حالی که عملکرد تقاطع ها با توجه به ظرفیت و سطح سرویس آنها بررسی می گردد و دستورالعمل های مختلفی نظیر HCM مدل ها و روش هایی برای تخمین ظرفیت و تأمین حرکات مختلف تقاطع های چراغ دار و بدون چراغ پیشنهاد داده اند، اما تاکنون آیین نامه معتبری در زمینه تخمین ظرفیت یا تأخیر حرکات دوربرگردان در بازشدگی میانه وجود ندارد. بنابراین پژوهش برای یافتن روشی که بتواند عملکرد دوربرگردان را با توجه به معیار مناساب و پارامترهای مؤثر بررسی نماید، لازم می باشد. در این پژوهش به مطالعه و بررسی طرح های پژوهشی و مقالات تهیه شده در زمینه بررسی سرعت، زمان سفر، زمان تأخیر، در دوربرگردان های اجرا شده پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

طراحی دور برگردان ، سرعت ، زمان سفر ، زمان تأخیر