برنامه ریزی گردشگری محیطی، براساس رویکرد معماری طبیعت گرا و معماری پایدار

انسان بدون شک با طبیعت در ارتباط است و از دیرباز تلاش کرده است طبیعت را به خدمت خود دربیاورد. پر واضح است که ریشه و بنیاد تمامی فعالیت های بشری، در طبیعت است. به همین دلیل می توان گفت که نوآوری های بشری در علوم و مهارت های زندگی، کشف گوشه هایی از طبیعت بوده و عملاً اختراعی صورت نگرفته است و انسان بیش از آنکه بر طبیعت تاثیر بگذارد، از آن تاثیر می پذیرد. به عبارت دیگر، طبیعت سرچشمه احساسات و زیبایی است و از آنجا که انسان طبیعت گرا است پس بایستی همواره دست ساخته های بشری در هماهنگی با طبیعت باشد. در حقیقت می توان گفت معماری پدیدهای است که از ارتباط منظم بین طبیعت، به عنوان بستری مناسب برای معماری، و انسان، به عنوان آفریننده آن، منتج می شود. به همین دلیل از انسان، طبیعت و معماری به عنوان سه حلقه اصلی چرخه زندگی انسان یاد می شود. ایران طی دهه ها به دلایل مختلف با معضلات زیست محیطی گوناگونی مواجه شده است. به همین دلیل مفهوم معماری پایدار به عنوان یک عامل کاهش دهنده انرژی و آلودگی محیط زیست مطرح شده است. در این مقاله مفهوم پایداری، رابطه بین انسان، طبیعت و معماری، رویکردهای مختلف معماری در رابطه با طبیعت و بویژه گردشگری مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

انسان ، طبیعت ، معماری طبیعت گرا ، معماری پایدار ، گردشگری