محمدجواد قنبری - دانشجوی ارشد معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه، ایران
سعید مرادی - دکترای معماری، عضو هیئت علمی دانشگاه رازی، گروه معماری، کرمانشاه، ایران

شاخص ها یکی از ضروریترین اجزای ارزیابی میزان پیشرفت به سوی پایداری می باشند و یک متغیر قراردادی است که برای سنجشمتغیر دیگری بکار میرود که خود به طور مستقیم قابل اندازه گیری نیست، برای آنکه بتوانیم ابعاد پایداری را در جوامع مورد بررسیقرار دهیم، نیاز به شاخص ها و معیارها داریم. در حقیقت، چنانچه بخواهیم پایداری در جوامع از حالت شعار به اهداف آرمانی تبدیلشود، بایستی پایداری جامعه مشخص شود. شاخص ها اساسی ترین معیار اندازه گیری علائم و نشاندهنده وضعیت یک جامعه هستند.در حالت کلی، شاخصها بیشتر بر پایه برخی اطلاعاتی تعیین می شوند که به سهولت در دسترس بوده یا با صرف هزینه مناسبی می-توان آنها را بدست آورد. کاربرد اصلی شاخص ها عبارتند از: ارزیابی اوضاع و حساسیت ها، مقایسه بین مکان و موقعیت ها، ارزیابیگرایش ها به اهداف و مقاصد، تامین اطلاعات هشدار دهنده و پیش بینی اوضاع و روند آینده (ساسان پور، 1389 ، 157). شاخص دارایخصوصیات و شرایط بسیار گوناگونی هستند، اما به طور کلی می توان آنها را طبق نیازهای اساسی انسان ها و ابعاد پایداری دسته بندیکرد. این نیازها عبارتند از نیازهای اساسی، نیازهای اقتصادی اجتماعی نیازهای فرهنگی و هنری. هریک از این مجموعه ها خود دارای زیرمجموعه های یاند. به عبارتی، بی توجهی به فرهنگ مردم منطقه، مسائل اقلیمی، توپوگرافی منطقه، اقتصاد مردم و ... که همگی ازاصول و شاخص های دستیابی به معماری می باشند موجبات عدم آسایش و حس سرزندگی در ساکنین منازل و مجتمع هایمسکونی شده است. این مقاله برآن است ضمن بررسی و ریشه یابی مشکلات مجتمع های و تحلیل عملکردی از لحاظ رعایت اصولمعماری پایدار در شهرها به ارائه راهکارهایی در طرح مجتمع ها و شهرک های مسکونی در راستای دستیابی به توسعه پایدار شهری بارعایت اصول معماری پایدار بپردازد. روش تحقیق صورت گرفته در این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و همچنین کیفی خاص در راستای کیفیت بخشیدن به سطح زندگی ساکنین مجتمع های مسکونی بوده و جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعه اسنادیدر حوزه مورد بحث می باشد.

توسعه پایدار، پایداری محیطی، مجتمع های مسکونی