لیلا فلاحی زاده - دانشجوی کارشناس ارشد دانشگاه شهید چمران اهواز
ناهید سجادیان - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید چمران اهواز
مرتضی نعمتی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید چمران اهواز

امروزه کیفیت زندگی شهری به عنوان کلیدیترین مفهوم در برنامه ریزی شهری است. بر این اساس در بسیاری از کشورهای توسعه یافتهریزان در تلاش برای نمایش سطوح کیفیت زندگی در سطوح مختلف جغرافیایی هستند تا از این طریق بتوانند راهکارهای بهینه ای رابرای بهبود کیفیت زندگی نواحی عقب مانده از نظر شاخص های مورد بررسی بیابند.شهر بندرعباس از شهرهای مهم جنوب ایران و مرکزیت سیاسی استان می باشد. بر اساس آخرین آمار قابل استفاده جمعیتشهر بندرعباس حدود 380 هزار نفر برآورد گردیده است. این بدان معناست که جمعیت شهر طی 50 سال گذشته با نرخ رشدمتوسط 3 / 6 درصد، 21 برابر شده است. با توجه به برآورد نزدیک به دو پنجم جمعیت شهر و حداقل 30 درصد بافت شهر دراختیار گروه های حاشیه نشین و کم درآمد است که الگوی کاملا متفاوت با بدنه عمومی اجتماعی شهر دارند. هدف این مقاله،بررسی و ارزیابی کیفیت زندگی شهروندان و نابرابری این سطت کیفیت در شهر بندرعباس می باشد. روش پژوهش در اینتحقیق توصیفی تحلیلی است که از طریق اسناد و مدارم موجود و روش کتابخانه ای گردآوری و تجزیه و تحلیل شده استو این نتیجه حاصل می شود که شکل گرفتن درک درستی از نیازهای مردم برای ارتقای کیفیت زندگی شهری در اولویت قرار دارد.

کیفیت زندگی شهری، بندرعباس، گروه های غیررسمی، نابرابری، جمعیت