موقعیت مداری و نقش آن در شکل گیری متن شهر

برخی از زبان شناسان و جامعه شناسان، اصطلاح متن را به کلیه نشانه های ارتباطی در تعامل مرتبط می دانند. بعضی دیگر به برداشتخاصی از متن اکتفا می کنند که با فهم متن در زبان روزمره یکی است. این مقاله به شهر به عنوان یک متن می نگرد که ،مجموه ای است از نشانه ها که مانند زنجیره ای از عناصر معنادار شکل می گیرد، به کار می رود، و توسط نگارنده با هدف انتقالمعانی به مخاطب، در زمینه ای معین انتخاب می شود. بنابراین، شهر متنی گشوده در برابر مخاطبان خود است .امروزه در محله هایمان ، شاهد عدم مطابقت متن موجود با نیازکاربران هستیم که به نظر می رسد، دلیل اصلی این موضوع عدمآگاهی و شناخت از ساختارها (کالبدی، اجتماوی و فرهنگی) و رمزگان هایی است که در تولید پدیده های معماری و شهری جامعه مادخیل بوده و تولید معنا می کند. آنچه در این مطالعه با توجه به بستر و مکان نمونه موردی مورد برر سی قرار می گیرد معیار موقعیتمداری در شهر است.با توجه به آنچه بیان شد این مقاله با استفاده از روش تحلیل محتوایی، در ابتدا به دنبال جمع بندی بخشی از نظریات و تعاریفی درمورد مفهوم متن و متن بودگی می باشد و د ر ادامه با توضیح برخی اصول نظری، در پی نقش معیار منقعیت مداری در شکل دهی متنشهر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

متن ، ساختار متن شهر ، معیارهای متن بندگی ، منقعیت مداری ، شاخص های منقعیت مداری