نگرشی نوین بر جهانشناسی از منظر اندیشه خوداندیش

هدف فلسفه پاسخ گویی به سوالات اساسی در زمینه هستی شناسی و آفرینش و از همه مهمتر شناسایی انسان می باشد هستی شناسی از دیرباز بخش عمده ای از مشغله های فکری اندیشمندان و فلاسفه بوده است یکی از اساسی ترین نظریه هایارایه شده در این حوزه نظریه اندیشه خود اندیش ارسطو می باشد تا امروز اندیشمندان صاحب نظری همچون هگل و دیگران نظریات خود را در زمینه نظریه اندیشه خوداندیش ارایه داده اند و هر کدام نقش تاثیر گذاری در تکامل این نظریه ایفاکرده اند این پژوهش بیان می کند که آفرینش جها به صورت اندیشه ای است که در اندیشه مطلق شاکل گرفته و در فضای ایناندیشه جاری است که فرایند این اندیشه به صورت هما قوانین علمی و طبیعی رویدادهای واقعی جهان متجلی شده است نکته مهمتر اینکه اندیشنده خود نیز در این اندیشه خود نمایانگری کرده و در قالب انسان تجلی کرده است -تحقیق حاضر بر مبنای نظریه اندیشه خوداندیش ارسطو صورت گرفته و تلاش می کند تفسیر و نقدی دیگر از نظریه فوق، و نیز شناخت دیگری از جهان آفرینش ارایه دهد این پژوهش با استفاده از رویکرد تحلیلی و بر اساس یادداشت ها و مطالعات کتابخانه ای نگارنده درصدد بازبینی و استنتاج دیگری از نظریه اندیشه خوداندیش ارسطو و شناخت دیگری از جها ن آفرینش با استفاده از یافته های علمی می باشد

کلیدواژه ها:

ارسطو ، جها شناسی ، اندیشه خود اندیش