مهتاش جاویدی شریفی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی
الناز حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی
نگین دوج - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی
علی بامداد - استاد راهنمای درس حکمت هنر اسلامی،واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی

رنگ واژه ای آشنا در باغ ایرانی است.رنگ بدون نور معنا ندارد و اگر نوری بر آن نتابد رنگی دیده نمی شود و بر عکس نورهاییبا کیفیت های مختلف تاثیراتی متفاوت بر رنگ آن جسم می گذارند.لازم به ذکر است که این موضوع در باغ ایرانی که قدمتیچند هزار ساله داردکاملا رعایت شده است. درباغ ایرانی نور طبیعی از میان شاخ و برگ درختان عبور کرده و به نوعی فیلتر می شود و فضایی بس زیبا که آمیخته با نور سبز رنگ است را می آفریند. رنگ ها در باغ ایرانی از اهمییت زیادی برخوردارند به طوری که می توان رابطه ی بین آن ها و عرفان را پیدا کرد،هیچ رنگی بیهوده استفاده نشده است و معماران در آن زمانسعی بر این داشته اند تا در باغ ایرانی با استفاده از رنگ، نور، آب و معماری باغ فضایی عرفانی و روحانی به وجود آورندکه می توان گفت تا حدودی موفق شده اند.رنگ در باغ ایرانی معانی مختلفی دارد و هر رنگ نقش تجلی چیزی خاص از عالم بالا را دارد.لذا درصدد آن برآمدیم تا مقالهای با رویکردکیفی و رورش توصیفی به رشته ی تحریر درآوریم که با بررسی های اطلاعاتمورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی به دست آمده به واکاوی حکمت کاربرد سه رنگ سبز، زرد و آبی را در باغ های ایرانی بپردازیم.

حکمت رنگ ، باغ ایرانی، عرفان سبز، آبی، زرد