تحلیلی بر سیاستگذاری و برنامهریزی درحوزه بافت فرسوده شهری

موضوع فرسودگی بافتهای فرسوده شهری، خاص ایران نیست از لندن به عنوان شهر صنعتی گرفته تا پاریس دچارچنین مشکلاتی هستند. در ایران نیز افزایش جمعیت و مهاجرت، توسعه بیرویه شهرها و تمرکز فعالیتهای اقتصادی واجتماعی موجبشده که بافتهای فرسوده جزء بخش مسئلهدار شهر مطرحشود. از جمله سیاستهای موثر و حساس توسعه شهری برنامههای مداخله در بافتهای کهن شهری میباشد که در ابعاد مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی،اقتصادی، زیستمحیطی و کالبدی قابل تجزیه و تحلیل هستند. اقدامات پراکنده صورتگرفته از دوران قاجار تا دوران پس از انقلاب اسلامی به هیچ وجه پاسخگوی نقش، اهمیت و جایگاه این بافتها در توسعه شهری ایران نبودهاست و بررسی تطبیقی سیاستهای اعمالشده در ایران با سیاستها و تجربیات جهانی حاکی از فقدان مبانی نظری و فرآیندعلمی در سیاستگذاری و برنامهریزی این بافتها میباشد. بدین جهت لازم است تا با ارزیابی اقدامات صورتگرفته در این زمینه و شناسایی نقاط ضعف و قوت این قبیل اقدامات در بستری از تجارب گذشته و بهرهگیری از رهیافتهاینوین، رویکردهای جدید منطبق با واقعیات را در فرآیند برنامهریزی اتخاذ نمائیم. با این هدف در این نوشتار تلاشمی- کنیم تا با روش توصیفی و تحلیلی رویکردهای حاکم بر عرصه برنامهریزی و مدیریت بافت فرسوده شهری کشور را مورد شناسایی و ارزیابی قرارگرفته و با جمعبندی تجربیات جهانی و برنامههایی که تاکنون در کشور ایران اجراشده به ارائه پیشنهاداتی پرداختهمیشود.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، مداخله ، سیاستهای نوسازی و بهسازی ، ایران