اذین ابطحی - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته خاکشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خور

با توجه به بحران کمبود آب، یکی از منابع مهم آب در ایران و مخصوصاً استانهای مرکزی، رودخانه زاینده رود و انشعابات آن است که این رودخانه به عنوان بزرگترین رودخانه داخلی فلات مرکزی و نیز مهمترین منبع آب سطحی استان اصفهان شناخته شده است. لذا با توجه به تاثیر کاربری های مناطق اطراف رودخانه، (کشاورزی، صنعتی، شهری و ...) و پارامترهای کیفی آب رودخانه زاینده رود در این ۵ ایستگاه( پل کله ، لنج ، موسیان ، پل چوم و ورزنه) در طی سا ل های ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۴ موردمطالعه قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان میدهد در طول مسیر رودخانه کیفیت آب رودخانه از اولین ایستگاه پل کله تا آخرین ایستگاه ورزنه به شدت کاهش می یابد. بر اساس نتایج این تحقیق، هر گونه آلودگی روانا بهای سطحی در بالا دست(پل کله )، تأثیرات نامطلوب زیادی در پایین دست (ورزنه ) بر جا می گذارد. پارامترهای کیفی اندازه گیری شده بالاتر از میزان استانداردهای تخلیه آب های سطحی می باشد که این عامل خود باعث تأثیر منفی در کیفیت آب رودخانه خصوصاً در پایین دست می گذارد.

کیفیت آب رودخانه، کاربری های اطراف رودخانه، دبی، زاینده رود