سیداشکان حسینی پویا - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم ها، دانشگاه صنعتی اصفهان
سیما بوسعیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم ها، دانشگاه صنعتی اصفهان
سیدرضا حجازی - استاد، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم ها، دانشگاه صنعتی اصفهان

رویکردهای احتمالی در تحلیل قابلیت اطمینان سیستم های مهندسی پیجیده رایج هستند. آن ها برای تعیین مشخصه های قابلیت اطمینان نیازمند داده شکست پیشین کمی هستند. دربسیاری از حوزه های جهان واقع مانند مهندسی هسته ای، داده های شکست پیشین کمی، غیرموجود یا ناکامل هستند و فقط داده های کیفی مانند نظر متخصصین که در غالب بیانی توصیف می شوند، قادر به جمع آوری و سپس به کارگیری در ارزیابی قابلیت اطمینان سیستم می باشد. همچنین متخصصین راحت تر هستند احتمالات را به صورت بیانی توجیه کنند، یعنی عدم قطعیت را بیشتر از بیان قضاوت به شیوه کلی به کار ببندند. تکنیک های جدیدی نیاز هست که به ساخت مدل های قابلیت اطمینان سیستم های مهندسی پیچیده بدون محدود شدن به داده های شکست پیشین کمی کمک کنند. هدف این مطالعه توسعه یک الگوریتم قابلیت اطمینان فازی می باشد که به طور اثربخش، احتمال های شکست رویدادهای پایه را بدون تکیه بر داده های پیشین به صورت پردازش داده کیفی تولید کند. نتایج ثابت می کند که الگوریتم قابلیت اطمینان فازی پیشنهاد شده جایگزین مناسبی برای رویکرد قابلیت اطمینان احتمالی زمانی که داده های گذشته کمی موجود نمی باشد، است.

قابلیت اطمینان فازی، ارزیابی کیفی، تکنیک دی فازی ابتکاری