عبداله بابایی نسامی - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
پیمان قاسمی - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
آرش اپرناک - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
مسلم جوکار - کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی

هنگامی که در دنیای واقعی یک حادثه پیش بینی نشده رخ میدهد، مدیریت بحران جزو ملزومات است. همانطور که قبل از این نیز گفته شد، یکی از مهمترین فازهای مدیریت بحران، فاز واکنش است. مسائلی که در این فاز به آنها پرداخته خواهد شد، عبارتند از: مکانیابی تسهیلات موقتی (بیمارستان صحرایی، پناهگاه، انبارهای واسطه و ...)، تخلیه اضطراری و اسکان موقت، توزیع و ارسال کالاهای امدادی، مسیریابی وسائل نقلیه، تخصیص کالاها (موجودی) به انبارها، تخصیص کالاها به مصدومین، لجستیک معکوس برای جمع آوری آسیب دیدگان به مراکز درمانی.هدف اصلی این مقاله، ارائه یک مدل برنامه ریزی برای مساله عملیات لجستیک امداد با رعایت انصاف میباشد. در مدل پیشنهادی، تعداد بهینه تسهیلات، مکان بهینه تسهیلات و ظرفیت مورد نیاز هر مکان بعنوان یک مرکز توزیع امداد (RDC)با توجه یه محدودیت های موجود تعیین خواهد شد تا از این طریق بتوان کالاهای اضطراری را با کمترین زمان و بالاترین سطح سرویس به نقاط و افراد آسیب دیده ارسال نمود .لازم به ذکر است که رعایت انصاف در این مدل به این صورت تعریف میشود که هر گروه از افراد آسیب دیده، از هر کالای امدادی یک سطح حداقل باید دریافت کنند. کالاهای امدادی بطور منصفانه بین گروه های آسیب دیده تقسیم خواهند شد. لزوما همه تقاضای یک گروه پاسخ داده نمی شود، بلکه توزیع کالاهای امدادی بر اساس رعایت انصاف صورت خواهد گرفت. این موضوع در مورد همه کالاهای امدادی صادق است و همه گروه های آسیب دیده با رعایت انصاف از همه کالاهای امدادی دریافت خواهند کرد.

بحران ، امداد و سوانح ، لجستیک ، زمانبندی ، رعایت انصاف