لاله طبقچی اکبری - دانش آموخته کارشناسی ارشد اقتصاد، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز
سیدعلی پایتختی اسکوئی - استادیار و عضو هیأت علمی، گروه اقتصاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، ایران
مریم سرفراز محمدیار - دانش آموخته کارشناسی ارشد اقتصاد، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

همواره یکی از دغدغه های اساسی کارشناسان اقتصادی در جهان ارتقای شاخص توسعه انسانی و کاهش فقر و همچنین اثرات متقابل این دو شاخص می باشد. مطابق نظریه های متداول اقتصادی، افزایش شاخص توسعه انسانی نقش مهمی در کاهش فقر ایفا می کند. اما در این میان، خود این شاخص نیز از شاخص فقر تاثیر می پذیرد. در واقع در نظام های اقتصادی کارا، این روابط هر روز گستردهتر میشود و شرایط به گونهای میشود که این دو شاخص به عنوان دو بال اقتصاد به طور هماهنگ با هم حرکت میکنند و حرکت در جهت ارتقای یکی در واقع تقلیل حرکت دیگری است، لذا به این شکل، این دو شاخص میتوانند موجبات توسعه پایدار را فراهم سازند. در این مقاله به بررسی رابطه علی بین متغیرهای فقر و شاخص توسعه انسانی در ایران پرداخته شد. که جهت نیل به این منظور، از تکنیک های علیتی گرنجر، هیسائو و تودا و یاماموتواستفاده شده و دوره های زمانی 1361 تا 1392 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از هر سه آزمون علیتی، گویای رابطه دوسویه ای بین متغیرهای توسعه انسانی و فقر در ایران طی دوره زمانی مورد بررسی می باشند.

فقر، توسعه انسانی، آزمونهای علیتی