علی شاه نظری درچه - استادیار مدیریت بازرگانی، دانشگاه پیام نور
تورج مصری خانی - دانشگاه پیام نور واحد دماوند MBA نویسنده مسئول -کارشناس ارشد مدیریت

یکی از روشهای نظام اجرایی طرحهای عمرانی، مدیریت بر دو عامل پیمانکار و مهندسین مشاور میباشد که درگذشته توسطکارفرما که عموماً در کشور ما سازمانها و ارگانهای دولتی بود بهعنوان عامل سوم به انجام میرسیده. در دهههای اخیر به علت تخصصی شدن، پیچیدگی و زمان محدود به پایان رسیدن پروژهها علاوه بر این سه عامل، روش چهار عاملی نیز در سازماناجرایی طرحها مدنظر قرارگرفته است؛ بنابراین علاوه بر سه عامل کارفرما، مشاور و پیمانکار، عامل مدیریت طرح (MC)نیزوارد صحنه اجرا میشود تا ضمن جلوگیری از گسترش سازمان کارفرما و هماهنگی در اختیارات و مسئولیتها ، تأخیر دراجرای کارها ناشی از مشکلات سازمانی نیز مرتفع گردد.فرودگاه بینالمللی امام خمینی)ره( بهعنوان بزرگترین فرودگاهکشور با زمینی در حدود 14000 هکتار در چهار فاز طراحی گردیده،هماکنون فاز یک آن به بهرهبرداری رسیده و بقیه فازها در حال مطالعه و جذب سرمایهگذار میباشد. درگذشته این طرح مدیر طرح داخلی داشته و به علتهای گوناگون ازجمله شفاف نبودن وظایف و جایگاه مدیر طرح در پروژه و همچنین فرآیند ناقص انتخاب مدیر طرح که به جهت تحریمهای بینالمللی از تعداد محدودی مهندسین مشاور داخلی و تنها با داشتن رتبه سازمان مدیریت و برنامهریزی صورت پذیرفته این مدیر طرح نتوانسته توقعات مورد انتظار کارفرما را برآورد کندو به همین علت کنار گذاشتهشده است.در سالهای اخیر با توجه به توافقات بینالمللی موسوم به برجام و به علت جدیت دولت جهت توسعه فازهای این فرودگاه و نیاز به یک مدیر طرح بین المللی و با سابقه فرودگاهی مناقصه ای در سطح بین المللی در این زمینه صورت پذیرفته و مدیر طرح مورد نظرانتخاب گردیده.لذا در این مقاله به تشریح عامل مدیر طرح و مشاور مادر که در انتهای مقاله به صورت یک سازمان واحد معرفی خواهد شد در طرح توسعه شهر فرودگاهی امام خمینی)ره( خواهیم پرداخت.

مدیر طرح،مشاور مادر،طرح توسعه،شهر فرودگاهی بین المللی امام خمینی)ره(