جایگاه امضای دیجیتال در حقوق ایران با نگاهی به حقوق آمریکا و فرانسه

  • سال انتشار: 1394
  • محل انتشار: نخستین کنگره بین المللی جامع حقوق
  • کد COI اختصاصی: LAWI01_336
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1295
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

محمد کی نیا

استادیار، دانشکده حقوق ، دانشگاه آزاد دامغان ، ایران

محبوبه ضیاپور

دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده حقوق ، دانشگاه آزاد دامغان ،ایران

چکیده

تحولات صورت گرفته درخصوص امضای الکترونیک ، تقریبا از ده سال پیش شروع شده است و ایالات متحده در این زمینه پیشگام بوده است. با پیشرفت اینترنت ، مبادلات اسناد عددی ، آسان و رایج شد ولی به دنبال آن ، دو محدودیت عمده پدیدآمد که آن ها ، همانا امنیت و تائید اصالت مبادلات اند . اینترنت یک شبکه اطلاعاتی بازاست ، هرکسی می تواند از اینترنت استفاده کند و امکان داردکه ازآن برای استخراج اطلاعات ازمناطق آسیب پذیر ، برای مقاصد سودجویانه و غیرقانونی استفاده نماید.در مباحث مربوط به خدمات دیجیتالی(الکترونیکی) از جمله دولت الکترونیک به جرات می توان گفت بدون وجود زیرساخت های لازم امنیتی درفضای دیجیتال امکان ارائه چنین خدماتی وجودندارد . چراکه بدون حضور فن آوری های لازم جهت اعتبار بخشیدن به اسناد الکترونیکی و قانون مند نمودن تراکنش ها و فعالیت های اینترنتی ، نمی توان به فضای دیجیتال اعتمادکردو مسلما افراد جامعه مایل به استفاده ازآن نخواهند بود . دراین زمینه فن آوری های خاصی مانند امضای دیجیتال ،گواهینامه دیجیتالی ، مرکز صدور گواهینامه دیجیتال ایجاد شده است.

کلیدواژه ها

امضای الکترونیک ، امضای دیجیتال ، امضای دیجیتالی digital signature

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.