بررسی اثر فاصله آبشکن های متوالی بر پدیدة آبشستگی در قوس ۱۸۰ درجه رودخانه ها

ساما ندهی رودخانه ها در محل قوس با اهدافی نظیر جلوگیری از تغییر انحناء قوس، جلوگیری از تغییرات مورفولوژی و تراز بستر، حفاظت از دیوار خارجی در برابر فرسایش ، کنترل رسوب گذار ی در مجاور دیوار داخلی بخش مهمی از مدیریت رودخانه می باشد. یکی از روشهای متداول برای حفاظت دیواره خارجی قوس رودخانه ها در برابر آبشستگی، استفاده از آبشکن هاست. یکی از موارد مهم در طراحی آبشکن ها، موقعیت نصب آبشکن در قوس و نیز حداکثر عمق آبشستگی در نزدیکی دماغه آبشکن می باشد.بمنظور بررسی اثر فاصله بین آبشکن های سری کامل بر فرآیند آبشستگی ، آزمایشهایی در یک فلوم آزمایشگاهی با قوس 180 درجه و 4.7 R B( قوس ملایم) از جنس پلاکسی گلاس انجام شد. در این تحقیق با قراردادن آبشکن متوالی در شرایط نصب 7و 14 آبشکن به طول 12 سانتیمتر در دبی های 20 ، 24 ، 27 لیتر در ثانیه و عمق ثابت 14 سانتیمتر، پدیدة آبشستگی حول آبشکن در حالت آب زلال مورد بررسی قرار گرفت. برای مصالح کف فلوم از ماسه طبیعی رودخانه ای با 2mm ،D50 و ضریب یکنواختی 1/7 استفاده شد. به منظور تحلیل و تجزیه بهتر نتا یج، قوس مدل به سه ناحیه تقسیم بندی شد. نتایج بررسی ها نشان داد که در شرایط نصب 7 و 14 آبشکن ، عمق آبشستگی آبشکن های انتهائی واقع در ناحیه سوم (125 تا 180 درجه) نسبت به دو ناحیه دیگر (0 تا 125 درجه) بیشترین آبشستگی شد. در کلیه آزمایشهای مربوط به نصب ۷ و ۱۴ آبشکن عمق آبشستگی در شرا یط نصب ۷ آبشکن بیشتر ا ز ۱۴ آبشکن بدست آمد بعبارت دیگر هر چه فاصله بین آبشکن ها بیشتر باشد عمق آبشستگی نیز افزایش خواهد یافت . همچنین با افزایش دبی جریان عمق آبشستگی در تمام آبشکن ها افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

قوس رودخانه ، آبشکن متوالی ، فاصله آبشکن ، عمق آبشستگی