ارزیابیریسکحمل دستی بیمار در بخشهای درمانی بیمارستان های شهرستان قزوین و بررسی ارتباط آن با شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی

زمینه وهدف: تقریباً یکسوم از عوارض ناشی از کار گزارششده با حمل دستی ارتباط دارند. میزان شیوع عوارض مرتبط با حمل دستی در نظام سلامت و مراقبتهای اجتماعی به 38 % میرسد. بلند کردن و جابجا کردن بیماران، وظیفهای است که اغلب به عنوان یک دلیل ایجاد عوارض مربوط به حمل دستی و آسیب پشت و کمردرد در کارکنان نظام سلامت ذکرشده است. هدف این مطالعه تعیین ارزیابی ریسک حمل دستی بیمار دربخشهای درمانی بیمارستانهای شهر قزوین و بررسی رابطه آن با شیوع و شدت اختلالات اسکلتی- عضلانی بین کارکنان خدمه آنها که وظیفه عمده آنها حمل و جابجایی بیماران است، میباشد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 54 نفر از کارکنان خدمات در 23 بخش از 4 بیمارستان بررسی شدند. دادههای لازم با پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک،مقیاس شفاهی شدت درد،پرسشنامه نوردیک و فهرست بازبینی شاخصMAPO جمع آوری شدند. تجزیه وتحلیل آماری داده ها به وسیله نرم افزار SPSS22 انجامشد. یافته ها:شیوع 12ماهه اختلالات اسکلتی عضلانی 75.9% بوده و این میزان درهنگام انجام مطالعه 53.7% گزارش شد. با توجه به نمرات سطوح مختلف شاخصMAPO تنها 5.5% از افرادمورد مطالعه در محدوده ایمن قرار داشتند. 18.5% از افراد با ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی متوسط و 76% از افراد با ریسک بالا مواجه بودند. شیوع علائم اختلالات اسکلتی-عضلانی و شدت درد با امیتاز شاخصMAPO رابطه معنی دار دارد. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط شاخص MAPO با شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی، برای کاهش ریسک ابتلای افراد به این عوارض بهبود و کاهش مقادیر متغیرهای این شاخص موثر خواهدبود

کلیدواژه ها:

بیمارستان ، اختلالات اسکلتی- عضلانی ، حمل دستی بیمار