نرگس مرشد - کارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات یزد، یزد،ایران
ایران داوودی - دکتری تخصصی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز، ایران
محمد بابا میری - دکتری تخصصی، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی و گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت،دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع اختال لجبازی-نافرمانی در کودکان و تبدیل شدن آن به اختلال های دیگر در صورت برطرف نشدن آن ؛ هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی درمانی به روش گروهی بر علائم اختال لجبازی- نافرمانی کودکان بود.مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای و از نوع نیمه تجربی بود. در این پژوهش با روش نمونه گیری خوشه ای 30 نفر انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری شامل سیاهه رفتاری کودک ) CBCL (، ماتریس های پیشرونده ریون کودک، فرم گزارش معلم ) )TRFو یک مصاحبه بالینی با والدین بود. آزمودنی ها طی 8 جلسه 60 دقیقه ای که به صورت هفتگی برگزارمی شد، در معرض مداخات بازی درمانی قرار گرفتند. آزمودنی ها در سه مرحله پیش از آغاز مداخله،پس از اتمام مداخله و با فاصله دو ماه از اتمام جلسات به عنوان پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند.برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-18 و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل مانکوا نشان داد که علائم اختال لجبازی- نافرمانی به گزارش والد و به گزارش معلم در گروه آزمون بازی درمانی گروهی در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس آزمون کاهش معن یداری داشت ) 001 / P > 0 (. همچنین بعد از دو ماه پیگیری نتایج هم چنان پابرجا بود.نتیجه گیری: این یافته ها اثربخشی بازی درمانی گروهی را برای کاهش علائم کودکان دارای اختال لجبازی- نافرمانی نشان م یدهد و بر این اساس استفاده از این روش درمانی در مورد این کودکان به درمانگران توصیه م یشود.

کودک ،بازی درمانی گروهی اختلال لجبازی- نافرمانی