بررسی قانون کار ایران و نقش آن در توسعه بنگاهها

توجه به مقوله کارو کارگر در هر کشوری زمینه ساز پیشرفت وآبادانی آن کشور محسوب می شود. این مهم در کشور ما نیز از طریق دولت و وضع قوانین مربوط به کارگر و کارفرما میسر شده است.این قوانین حقوق متقابل این دو قشر را نسبت به هم و نسبت به کار به طورکامل شرح می دهد .اما نیروی کار ابزار کار و تولید نیست بلکه به عنوان مکملی در کنار سرمایه گذاران و تولید است و لحاظ کردن چنیننگاهی در اصلاح قانون کار بسیار حائز اهمیت است.این قوانین ممکن است هم باعث توسعه ی یک بنگاه اقتصادی شود و در نهایت توسعه ی کشور و هم زمینه ی شکست آن بنگاه را فراهم کند یعنی ممکن است به ضرر کارفرما باشد. همواره بین روابط کارگر و کارفرما مشکلاتیوجود داشته است، وجود این قبیل مشکلات باعث به وجود آمدن ناامنیتی در شغل است. قوانین و مقررات از جمله نهادهایی است که درجهت گیری فعالیت های اقتصادی نقش مهمی ایفا می کنند و بارزترین نمود آن در ایران، قانون کار است . این قانون در سال 1369 دستخوش اصلاحاتی شد که عمدتاً معطوف به حمایت از قشر کارگر بود و در مقایسه با قانون کارقبلی، پرداختیهای بیشتری را متحمل کارفرمایان ساخت .در این مقاله، آثار این اقدام در بخش بنگاه های اقتصادی بررسی شده است. در حالی که استدلالهای نظریپیامدهای مختلف و متضادی را اظهار می کنند، حکایت از آن دارند که قانون کار در ایران نیازمند تجدید نظر و بازنگری برای ارتقای سود و بازدهی بنگاهها دارد