محسن علیزاده ثانی - عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران
فاطمه احمدپوربیزکی

سازمانها همواره تشویق می شوند تا از شکست های خود یاد بگیرند، شکستها و اشتباهات در سازمان به ظاهر دارای هزینه های زیاد هستند وناپسند به شمار می آیند ، اما با تغییر دیدگاه خود در مورد شکستها می توان از آن به عنوان عاملی برای بهبود روش های کار استفاده کرد. ازطرف دیگر خطا یا شکستهای سازمانی به عنوان منبعی در ارتقای یادگیری سازمانی مورد توجه واقع شده است. سازمانی که درمورد شکستنادان است موقعیت تکوین و بهبود آن کمتر از آن چیزی است که باید باشد،همچنین شکست به ما در درک اینکه اگر بخواهیم بهبود یابیم چه کاری باید انجام دهیم ،کمک میکند، ما از شکستها در درک اینکه در اطراف ما چه چیزی در حال رخ دادن است کمک می گیریم. تا زمانی که شکستی رخ ندهد ما از خطاهایی که تهدید کننده سازمان است اطلاع نخواهیم داشت .یادگیری از خطا، منبع دانشی پایدار را برای سازمان هافراهم میکند که به نوبه خود موجب افزایش ظرفیت جذب درکارکنان می شود و نوآوری سازمانی را بهبود میبخشد. در این مقاله ما به بررسی تعاریف شکست یا خطا،درکی از مفهوم یادگیری در سازمانها و تعریف مفهوم یادگیری از شکست ، مراحل 3 گانه آن ، بررسی موانع آن که به دو دسته فنی و اجتماعی تقسیم می شود و نقش و اهمیت شکست نسبت به موفقیت در سازمانها که از جمله آن جلوگیری از ایجاد نتایج منفی وخطاها در آینده و ایجاد یک ساختاری برای نوآوری و سازگاری با محیط متغیر در سازمانها است و در اخر محیطی که برای یادگیری از شکست در سازمانها لازم است را می پردازیم

شکست، یادگیری سازمانی ،یادگیری از شکست