بیتا واثقی پناه - کارشناس ارشد تکنولوژی معماری، دانشگاه تهران

خمش فعال به معنای تغییر شکل الاستیک نظام یافته است و به عنوان رویکردی در طراحی و اجرای سازه شناخته می شود. سازه های با خمش فعال از خم کردن اعضای مستقیم الخط طی فرایند برپایی پدید می آیند. ساده کردن تولیداجزای خمیده مهم ترین انگیزه از کاربرد آن هاست. در گذشته نبود تکنیک های ساخت اجزای خمیده ، یا کل بنا،خمش فعال را به روش گسترده و شناخته شده ای تبدیل کرده بود. امروزه دلایل اقتصادی، مزایایی در حمل و نقل و فرایند نصب، همچنین کارایی و سازگاری سازه، از کاربرد خمش فعال پشتیبانی می کند. دشواری فرم یابی و محدودیت مصالح قابل استفاده از کاستی های این سازه هاست. هرچند امروزه با پیشرفت تؤامان فرم یابی و دانش مصالح شناسی، امیدهای تازهای در گسترش کاربردشان زنده شده است. در این مقاله ضمن معرفی مفهوم خمش فعال و جایگاه آن در فناوری معماری، مروری بر کوشش های معاصر در زمینه ی طراحی وساخت سازه های خمش فعال صورت گرفته است

معماری، سازه، تکنولوژی ساخت، ساخت و ساز مصالح محور، انحناپذیری، خمش فعال