سعید نیک قلب عاشوری - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد مهندسی آب، دانشگاه بین المللی امام خمینی ره قزوین، ایران
حسین نیک قلب عاشوری - فارغ التحصیل کارشناسی مهندسی عمران، دانشگاه آزاد واحد بندرانزلی، ایران

حفظ حقابه زیست محیطی رودخانه گامی موثر در احیاء اکوسیستم رودخانه می باشد. در ایران از روشی هیدرولوژیکی به نام تنانت به عنوان روش مصوب وزارت نیرو برای تعیین حقابه زیست محیطی رودخانه ها استفاده می شود، در حالیکه اعتبارسنجی مناسبی برای بکارگیری آن در رودخانه های کشور صورت نگرفته است. در این مقاله روش مزبور و همچنین روش هیدرولوژیکی دیگری بنام Q95 برای یک مطالعه موردی اعتبارسنجی شده و در مقابل آنها، گزینه شبیهسازیزیستگاه مورد آزمون قرار گرفته است. در این مقاله تلاش میشود که نشان داده شود پیچیدگی روشهای شبیه سازیزیستگاه قابل حل بوده، در حالیکه خطای ناشی از عدم دقت روشهای ساده و کم هزینه هیدرولوژیکی قابل جبران نمیباشد. نتایج درخور توجه این تحقیق عبارتند از : روشهای شبیه سازی زیستگاه امکان اجرا با دقت قابل قبول را درکشورهای در حال توسعه با دسترسی محدود به بانکهای اطلاعاتی دارند؛ روش تنانت و Q95 برآورد بسیار پایینی از حقابه زیست محیطی رودخانه ارائه می دهند و لذا برای استفاده در رودخانه های ایران نیازمند مطالعه بیشتر میباشند؛ به جای حداقل جریان زیست محیطی بهتر است از رژیم اکولوژیکی جریان حاصل از روشهای شبیهساز زیستگاه استفاده نمود

احیاء رودخانه، حقابه زیست محیطی، روش شبیه سازی زیستگاه، روش تنانت، رژیم اکولوژیکی