بررسی آزمایشگاهی اثر تیغه های بعد از تخلیه تحتانی سرریز ریزشی بر طول پرش هیدرولیکی

جریان های آب در مسیر حرکت خود در صورتی که دارای انرژی و سرعت زیاد باشند )فوق بحرانی( خسارت های زیادی را موجب می شوند که می بایست برای جلوگیری از این خسارت ها انرژی جریان کاهش یابد. بدین منظور عمومالازم است در جهت کاهش انرژی آب از سازه های خاصی در پایین دست جریان استفاده شود که باعث کاهش انرژی و کاهش سرعت جریان شوند. از جمله این سازه ها می توان حوضچه های آرامش را نام برد که با کف غیر قابل فرسایش وطول کوتاه در پایین دست سازه های کنترل احداث می شوند. طول حوضچه ی آرامش تابعی از طول پرش هیدرولیکی است و کاهش طول آن که از لحاظ اقتصادی مسئله ی مهمی می باشد به کاهش طول پرش بستگی دارد. بدیهی است هرچه افت انرژی آب در طول سرریز بیشتر باشد آب ورودی به حوضچه آرامش دارای انرژی کمتری بوده و بنابراین طولپرش هیدرولیکی و طول حوضچه آرامش کوتاه تر خواهد شد. در تحقیق حاضر با قرار دادن تیغه هایی بعد از مجرای تخلیه تحتانی با جت خروجی تحت زاویه 54 درجه در مسیر جریان از روی سرریز اوجی، میزان کاهش طول پرش هیدرولیکی در پایین دست آن بررسی شده است. نتایج نشان می دهد قراردادن تیغه هایی در مسیر جریان بعد از مجرای تخلیه تحتانی باعث کاهش طول پرش و به تبع آن کاهش طول حوضچه آرامش می گردد. این میزان کاهش بطور متوسط برابر 23/04 درصد نسبت به طول پرش کلاسیک و کاهش 32 درصدی اعداد فرود نسبت به اعداد فرود آزمایش شاهد بوده است.

کلیدواژه ها:

اتلاف انرژی ، پرش هیدرولیکی ، سرریز اوجی ، جریان ترکیبی ، تیغه مسیر جریان ، حوضچه آرامش