بررسی اثربخشی آموزش گروهی به شیوه راه حل محور برافزایش ابعاد شادکامی نوجوانان دختر محروم از پدر شهر اصفهان

پژوهش حاضرباهدف بررسی اثربخشی اموزش گروهی به شیوه راه حل محور بر ابعاد شادکامی نوجوانان دختر محروم از پدر صورت گرفت روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش اموزان دختر محروم از پدر شهر اصفهان بود که درسال تحصیلی 94-1393 مشغول به تحصیل بودند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس و تصادفی ساده استفاده شد که برهمین اساس 40 نفر انتخاب شده به عنوان حجم نمونه به دوگروه 20 نفری تقسیم گردیدند. مداخلات درمانی رویکرد راه حل محور برروی گروه آزمایش درهشت جلسه 90دقیقه ای که هرجلسه یک بار درهفته برگزار می شد صورت گرفت به گروه کنترل هیچ آموزشی داده نشد پرسشنامه شادکامی آکسفورد به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد داده های جمع اوری شده توسط تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل به وسیله نرم افزار اماری SPSS19 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت نتایج تحلیل نشان داد که آموزش گروهی به شیوه راه حل محور برهمه ابعاد شادکامی رضایت از زندگی عزت نفس بهزیستی فاعلی رضایت خاطر و خلق مثبت نوجوانان دختر محروم از پدر در مراحل پس آزمون و پیگیری تاثیر داشته است p0/001 بر اساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر میتوان ازروش اموزش راه حل محور در جهت افزایش مولفه های شادکامی نوجوانان دخترمحروم از پدر بهره برد.

کلیدواژه ها:

راه حل محور ، شادکامی ، نوجوان ، محروم ازپدر