بررسی تأثیر درمان گروهی فعال سازی رفتاری در کاهش علائم افسردگی دانش آموزان دختردوره متوسطه اول شهر اصفهان سال تحصیلی 94-93

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان گروهی فعال سازی رفتاری در کاهش علائم افسردگی دانش آموزان دختردوره متوسطه اول شهر اصفهان درسال تحصیلی 94 -93بود. جامعه آماری این تحقیق تمام دانش آموزان دختر دورهمتوسطه اول ناحیه دو شهر اصفهان بودند. از میان آنها دو مدرسه انتخاب شدند و پس از اجرای آزمون افسردگی بک ازبین افرادی که دارای نمره ی 19به بالا بودندتعداد 40نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه 20نفری آزمایشو کنترل قرار گرفتند. سپس طی 8جلسه ی 90دقیقه ای که هفته ای یکبار برگزار گردید تکنیک های فعال سازیرفتاری در مورد گروه آزمایش اعمال شد و در این مدت گروه کنترل در معرض متغیر مستقل قرار داده نشد. در پایانجلسات نیز از هر دوگروه آزمون افسردگی بک به عمل آمد. آزمون پیگیری نیز 60روز بعد از هر دو گروه گرفته شد.تجزیه و تحلیل داده های پژوهشی با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر صورت گرفت . یافته هایحاصل نشان داد که میزان افسردگی و همچنین علائم شناختی، عاطفی و جسمانی دختران در پس آزمون نسبت به پیشآزمون در سطح P ≤0/001تغییر معنا داری داشت و نمرات کاهش یافته بود و نمرات افسردگی و علائم شناختی،عاطفی و جسمانی آنها در فاصله بین پس آزمون و پیگیری در سطح P ≤0/05تغییر معنا داری نکرده است . بدین معناکه اثر درمان فعال سازی رفتاری با گذشت زمان برقرار بوده است و روش فعال سازی رفتاری در کاهش علائمافسردگی تأثیر دارد

کلیدواژه ها:

فعال سازی رفتاری ، افسردگی ، دانش آموزان ، علائم شناختی ، عاطفی ، جسمانی