بررسی علل کم توجهی والدین نسبت به مسایل آموزشی و تربیتی فرزندان

هدف از پژوهش حاضر بررسی علل کم توجهی والدین نسبت به مسایل آموزشی و تربیتی فرزندان ‏می باشد. پژوهش از نوع توصیفی (پیمایشی و همبستگی) است. جامعه آماری مورد مطالعه والدین ‏دانش آموزان دوره ‏اول و دوم متوسطه منطقه صوفیان به تعداد 3115 ‏نفر بوده و برای نمونه گیری از روش ‏تصادفی طبقه ای و جدول مورگان به تعداد 341 ‏نفر ( 190 ‏مرد و 151 ‏زن) استفاده شده است. به منظور ‏ارزیابی مولفه های اساسی پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته مبتنی بر مقیاس پنج دربحه ای لیکرت استفاده گردید. از مخاطبان خواسته شده بود تا هر یک از مقوله های: اطلاع رسانی مسایل مدرسه، نقش مدیر ، آموزش خانواده، آشنایی والدین با خصوصیات دوره نوجوانی، نقش رسانه های جمعی، احترام و اعتماد ‏نسبت به مدرسه به ترتیب اولویت از 1 ‏تا6 شماره گذاری کنند. برای برآورد روایی پرسشنامه از روایی ‏محتوایی و صوری استفاده شده است. پایایی پرسشنامه ( 0/86 ‏) از طریق اجرای آزمایشی و محاسبه آلفای کرونباخ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری ( spss ‏) در دو سطح توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون های آماری نشان داد که والدین دانش آموزان در بررسی علل کم توجهی آنان نسبت به مسایل آموزشی و تربیتی فرزندان، اولویت را به اطلاع رسانی مسایل مدرسه داده ‏اند. اولویت های علل کم توجهی والدین نسبت به مسایل آموزشی و تربیتی فرزندان عبارت است از: 1 ‏. اطلاع رسانی مسایل مدرسه؟ 2 ‏. نقش مدیر3 ‏. آموزش خانواده 4 ‏. آشنایی والدین با خصوصیات دوره نوجوانی 5 ‏. نقش رسانه های جمعی و 6 ‏. نقش رسانه های جمعی. بین سن وکم توجهی والدین نسبت به مسایل آموزشی و تربیتی فرزندان رابطه ای وجود دارد، یعنی هر چقدر میزان سن افزایش یاب د میزان کم توجهی والدین نسبت به مسایل آموزشی و تربیتی فرزندان کاهش می یابد ‏و برعکس. کم توجهی ‏والدین نسبت به مسایل اموزشی و تربیتی فرزندان، ربطی به میزان تحصیلات و پایگاه اقتصادی- اجتماعی ‏آنها ندارد، بلکه عوامل دیگری در این امر دخیل است.

کلیدواژه ها:

کم توجهی ، مسایل آموزشی و تربیتی ، انجمن اولیا و مربیان ، خانواده ، مدرسه