فاطمه حسینی علایی - استادیاردانشگاه پیام نور

یکی از مباحثی که همواره جامعه بشری با آن درگیر بوده است و همواره اذهان گروهی را به خود مشغول داشتهاست نابینایی دیده می باشد. دیدن و کسب آگاهی از جهان خارج به عنوان یکی از مهمترین حواس پنجگانه فراهم کنندهی %70آگاهی های انسان می باشد که برخی از افراد از بدو تاریخ تاکنون به دلایل متفاوتی اعم از ژنتیک و حوادث طبیعیو غیرمترقبه از این نعمت الهی بی بهره بوده اند این گروه برای زندگی کردن در بین افراد دیگر با مشکلات متعددی روبروبوده اند که برخی از آنها لازمه ی نابینائیشان بوده و برخی دیگر مشکلاتی است که جامعه و خانواده برای آنها به وجودمی آورد. مقاله ی حاضر برآن است تا سبک زندگی این گروه را که خوشبختانه نگارنده ی این سطور جزء جامعه یهدف می باشد، مورد بررسی و نقد قرار داده و با توجه به رابطه ی واقعیت و حقیقت فاصله ی جامعه را تا به حقیقترسیدن سبک زندگی اسلامی در مورد نابینایان به چالش بکشد و البته این رویکرد با هدف ارائه ی نظراتی از لسان معصومینخواهد بود تا موجبات به کمال رسیدن جامعه در بخش برخورد با نابینایان را فراهم سازد. لذا نوع پژوهش در این مقالهکاربردی بوده و از سوی دیگر به توصیف زندگی این قشر از جامعه پرداخته شده است و روش این پژوهش کتابخانه ایو توصیفی است و ضرورت این پژوهش از آنجا حس می شود که با مراجعه به این قشر از جامعه با مشکلات آنان اعم ازجسمی و روانی آشنا شده و در بهبود سبک زندگی آنان تلاشی اسلامی– انسانی شود

نابینایی، سبک زندگی، روایات، واقعیت، حقیقت