تحلیل مناسبات انسانی در نواحی قومی کشور؛ مطالعه موردی: استان سیستان و بلوچستان

تحولات حیات سیاسی انسان و توسعه ی فناوری های اطلاعاتی منجر به افزایش تعامل ملت ها با یکدیگر شده و تحولات قرن بیست و یک زمینه ی تضعیف ییوند دولت ملت، بسط منازعات قومی و مذهبی را فراهم آورده است. برخی نظریه پردازان معتقدند خاتمه ی جنگ سرد در درون مرزهای تعیین شده، تعارضات داخلی و از جمله ستیزه های قومی را تشدید کرده است. با این وجود برخی صاحب نظران تنوع قومی در جوامع چند قومی را نه تنها تهدید به شمار نمی آورند بلکه با باز تعریف رابطه ی دولت ملت از آن به عنوان فرصت برای افزایش همبستگی ملی و موتور محرکه ای برای توسعه یاد کرده اند. روش پژوهش در این مقاله کمی تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای است که مدل ها و نرم افزارهای رایانه ای استفاده شده است. در این مقاله 11 شاخص به روش تحلیل عاملی به 6 عامل تقلیل یافته و به صورت ترکیبی در عوامل معنی داری ارایه گردیده و درصد هر کدام مشخص شده است. براساس مبانی نظری تد رابرت گر مناسبات انسانی در نواحی قومی تحت تاثیر فاکتورها و عوامل مختلفی مانند تبعیض های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی می باشد که در نهایت منجر به بسیج قومی می گردد. براین اساس نتایج تحقیق نشان می دهد که در تحلیل مناسبات قومی گروه های انسانی مستقر در منطقه ی مورد مطالعه عوامل اثر گذار شامل عوامل اجتماعی، اقتصاد سیاسی، جمعیتی، بین المللی و فرهنگی بوده که به ترتیب 24/5 و 11/5 و 9/5 و 8/9 و 8/4 و 7/6 درصد روی مناسبات انسانی درنواحی قومی اثر گذار می باشد که در مجموع 11 شاخص را در بر می گیرند. مولفه های احترام متقابل گروه های قومی به یکدیگر، مشارکت همه مردم در امور سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و بالا بردن سطح دانش عمومی مردم در افزایش مناسبات قومی به سوی وحدت و همگرایی در اولویت اول قرار دارد و مولفه ی رشد و توسعه ی اقتصادی در اولویت دوم از اهمیت می باشد.

کلیدواژه ها:

قوم ، مرز ، امنیت ، سیستان ، بلوچستان ، همبستگی