یادگیری و یادگیری سازمانی

امروزه دیگر سازمانهای بزرگ و پیچیده ای که دهه های قبل به وجود آمده بودند، کارساز نیستند و حکم دایناسورهایی را دارند که توان تطبیق خود با محیط را نداشتند و محکوم به فنا شدند. سازمانهای بزرگ با ساختارهای سنتی توان و انعطاف لازم جهت همسویی با تغییرات محیط پیرامونی بویژه با توجه به مسایل جهانی شدن را ندارند و برای بقای خود ناچارند یا تغییر ساختار دهند یا خود را به ابزارهایی مجهز کنند تا توان مقابله با تغییرات جهانی را به دست آورند. یکی از مهمترین این ابزارها، ایجاد سازمان یادگیرنده و نهادینه کردن یادگیری سازمانی است. بنابراین، سازمانهایی موفق تر هستند که زودتر، سریع تر و بهتر از رقبا یادبگیرند. درست به همین دلیل است که مفهوم سازمان یادگیرنده و یادگیری سازمانی در سالهای اخیر مطرح شده و رشد فزاینده ای داشته است. سازمانها به جای رفتارها و حرکتهای سنتی خود که در بهترین شکل آن در برگیرنده آموزش نیز می بود، تبدیل به سازمانی شوند که همواره یاد می گیرند، یعنی کوشش خود را در جهت یادگیری به عنوان یک امتیاز رقابتی به کار می برند. بقا و رشد سازمانها در دنیای پرتغییر کنونی مستلزم توانائی برای واکنش به موقع ومناسب در برابر تغییر های پی در پی محیطی است .فقط سازمانهایی می توانند ضرورتها و تغییرات محیطی را به موقع پیش بینی کنند و بقای خود را در محیط دئاما متغییر ادامه دهند که رفتارهای فعلی آنان مبتنی بر تجربه های گذشته، درک موقعیت فعلی ومعطوف به هدف های آینده باشد .شاید یکی از دلایل شکست سازمانهایی که در مقطعی از زمان پرآوازه بوده اند درعرصه ی رقابت ،رقبای خود را پشت سر گذاشته اند ،ناتوانی آنها در تشخص نیازهای محیطی وفقدان قدرت انطباق خود با محیط پیرامون بوده است .برای فعالیت در محیطی که به طور مستمر در ظرفیت سازی برای نوآوری است .این شیوه نوین تفکر یادگیری سازمانی فرآیندی است که آموختن از تجربه های گذشته را ممکن وبا پیوند زدن آنها به زمان آینده ،بلوغ سازمانی را تسهیل و بقای سازمان را تضمین می کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، یادگیری سازمانی ، سازمانهای یادگیرنده