رابطه طرحواره های ناسازگارانه ی اولیه و خود کار آمدی با میزان تاب آوری در دانشجویان

هدف از مطالعه حاضر مقایسه طرحواره ناسازگار اولیه و خود کارامدی با تاب آوری در دانشجویان بود روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است جامعه آماری پژوهش حاضر را 505 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد ورودی 91ال 93 روانشناسی ترم پاییز سال تحصیلی 93-94 در دانشگاه آزاد تنکابن مشغول به تحصیل بودند تشکیل داده است که با استفاده از نمونه گیری تصادفی سیستماتیک 250 نفر به عنوان واحد نمونه پژوهش حاضر انتخاب گردیدند ابزار پزوهش شامل پرسشنامه های خودکار آمدی طرحواره های ناسازگارانه اولیه و تاب آوری بود برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و هم چنین رگرسیون گام به گام از روش Spss استفاده شده است یافته های پژوهش نشان می دهد که همبستگی بین طرحواره های ناسازگارانه ی اولیه با میزان تاب آوری دانشجویان از نظر آماری در سطح p<0/01 معنی دار نیست بین طرحواره های ناسازگارانه ی اولیه خودکار آمدی همبستگی منفی وجود دارد که از نظر آماری معنی دار است بین طرحواره های ناسازگارانه اولیه و میزان تاب آوری همبستگی منفی وجود دارد که از نظر آماری در سطح p<0/01 معنی دار است بنابراین می توان نتیجه گرفت که طرحواره های ناسازگار اولیه در شکل گیری و میزان خودکار امدی و تاب آوری موثر است

کلیدواژه ها:

طرحواره ناسازگار اولیه ، تاب آوری ، خودکارآمدی