بررسی وتحلیل حس مکان درمساجد ایرانی و رابطه آن باانسان از منظرروانشناسی محیطی نمونه موردی مسجدامام اصفهان

مسجد از زمان اسلام ، مهم ترین عنصر شهری ، معماری ومرکز تبلور عالی ترین اشکال خلاقیت ذوق وسلیقه معماران مسلمان بوده است . معماری اسلامی – ایرانی الهام گرفته از نماد ونشانه های مقدس وبیان کننده عظمت وشکوه جمال ازلی است که فضای معماری را جدای از ارزش های دینی نمی داند واز اهمیت بسیارزیادی در بحث طراحی شهری ، معماری وروانشناسی محیطی برخوردار است نشانه های کالبدی مهم ترین عامل ایجاد وتقویت حس مکان می باشند با شناخت کامل نمادها ونشانه های کالبدی وعناصر معماری اسلامی – ایرانی وتلفیق این دومعماری با هم که دارای ارزش های سنتی ، فرهنگی ، معنوی ، اجتماعی وشرایط جوی مکان که جدایی از گذشته مردم ایران ندارد ودر صورت حضور دراین فضاها حس آرامش وتعلق به فضا را به افراد القاء می بخشد بررسی روابط بین ویژگی های کالبدی ، روابط اجتماعی ،معانی ومطالعه حس مکان را انجام پذیر می نماید. هدف ازاین پژوهش بررسی عناصر کالبدی مساجد ومیزان ایجاد حس معنوی ونیز ارزیابی عوامل موثر برحس مکان در روانشناسی محیطی است .

کلیدواژه ها:

مساجد ایرانی ، حس مکان ، انسان روانشناسی محیطی ، مسجد امام اصفهان