تبیین رابطه هویت وفرهنگ پایداردرمعماری معاصرایران

معماری به رغم تفاوت های سرزمینی که در شکل آن تاثیر فراوانی داشته دارای ویژگی های ذاتی پویا وتدریجی است ، که آن را هویت می نامند. هویت را می توان تجلی فرهنگ در محیط دانست زیرا مکان ها ازانسان معنا می گیرند وانسان نیز مجموعه ای ازباورها واندیشه ها است که فرهنگ او را شکل می دهد ونمود وتجلی از فرهنگ انسان را در مکان ومحیط می توان مشاهده نمود که همان هویت اوست از طرفی علم هر روز به تکنولوژی های جدیدی برای آسایش مردم دست می یابد که تمام کشورها برای بازنماندن ازاین علوم خود را به استفاده از آن ملزم می دانند به طوری که بیم آن می رود ،افراط در توجه به این تکنولوژی ها ،کشورها را از هویت اصلی خویش دور کند وبه سمت جهانی شدن بکشاند حال سوال اینجاست که چگونه می توان این فناوری ها را با فرهنگ خود همراه ساخت به گونه ای که معماری اسلامی هم اصل خویش را فراموش نکند وهم از جهانی شدن عقب نماند. این مقاله سعی براین دارد که نوعی ارتباط بین هویت وپایداری را در راستای ارتقای کیفیات فضایی معماری معاصر با حفظ مبانی هویت معماری ایرانی – اسلامی برقرار کند.

کلیدواژه ها:

هویت ، فرهنگ پایدار ، معماری ایرانی ، اسلامی ، فناوری نوین ، تکنولوژی