شیوا دانشور - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی علوم و تحقیقات ، تهران ، ایران

بشردرطول اعصاروقرون همیشه درپی اتخاذ تدابیر جهت مبارزه باپدیده بزه ونابه هنجاری اجتماعی وپیشگیری ازوقوع آن بوده است. امنیت به عنوان یکی ازنیازهای اساسی شهروندان درساختارهای شهری به شماررفته و ازاهمیت ویژه ای به واسطه دربرگیری احساس ارامش وآسایش محیطی بریا شهروندان برخورداراست. توسعه بی رویه شهری ،افزایش وسایل نقلیه وزوال محیط زیست، اثرات زیان باری رابرساختارمحیطی – کالبدی شهر ودرنتیجه سلامت جسمی- روانی شهروندان وارکرده است . ازاین رومطالعات پژوهش های شهری همواره امنیت به عنوان یکی از شاخص های مهم کیفیت زندگی، موردتوجه برنام ریزان درشهرسازان قرارگرفته ودراین خصوص نظریه های متنوعی نیزارائه شده است . یکی ازراهبردهای مهم پیشگیرانه ازجرم وایجاد امنیت روانی درمحیط شهری، پیشگیری ازطریق معماری شهری وطراحی محیطی است، طراحی مناسب وکاربردی موثر ازفضا ومحیط ساخته شده که منجربه کاهش فرصت های مجرمانه، ترس ازجرم وبهبود کیفیت زندگی وموجب امنیت روانی درمحیط می شود. درحقیقت احساس عدم امنیت ، مانعی جدی دربرابرفعالیت های اجتماعی شهروندان به ویژه درمکان های خاص خواهد شدکه خودازیک سوموجب تداوم وتشدیدناهنجاری های اجتماعی می گرددوازسوی دیگر تنزل ارزش های هویتی وکاهش سرمایه اجتماعی خواهد گردید. لذابررسی وشناسایی عوامل تاثیرگذاردراین راستا ازاهمیت به سزایی برخورداراست . دراین مقاله به دسته بندی عوامل موثر درشکل گیری احساس عدم امنیت درفضای شهری وهم چنین شناسایی این عوامل درفضاهای شهری پرداخته شده ونقش طراحان ومعماران درکیفیت زندگی شهری ورضایت مندی ازفضای سکونت موردبررسی قرارگرفته شده است.

فضای شهری، احساس امنیت ، آسایش محیطی،معماری شهری ، طراحی محیطی