محمدحسین زهرایی - حسابرس ارشد، دیوان محاسبات خراسان جنوبی، بیرجند، ایران
منیره صالحنیا - عضو هیئت علمی گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند، ایران

سکوت سازمانی پدیده ای است جمعی که به معنای خودداری عمومی کارکنان از ابراز نظرات و پیشنهادات مربوط به کار است. اگر سکوت در سازمان حاکم شود، اذهان کارکنان که موتور مولد سازمان هستند از تکاپو خواهد ایستاد و وقتی کارکنان به عنوان سرمایه استراتژیک سازمان سکوت کنند، مدیریت باید خطر بزرگ مدیریتی خود را حس کند. هدف از انجام این تحقیق بررسی عوامل مؤثر بر سکوت سازمانی در ادارات دولتی بوده است. که این عوامل براساس فرضیات تحقیق شامل عوامل سازمانی مانند فلات شغلی، سیاست ها و ساختارها و فقدان مکانیزم بازخورد از بالا به پایین و دوم عوامل مدیریتی مانند اقدامات و نگرش مدیریت، بیماری مدیریت ارشد، ترس از بازخورد منفی، درجه ای از تفاوت جمعیت شناختی مابین کارکنان و مدیران و ایجاد جوی توأم با بی اعتمادی و سوء ظن و سوم عوامل گروهی شامل همنوایی با جمع، انتشار و پخش مسئولیت و گروه اندیشی، و چهارم عوامل فردی چون حفظموقعیت کنونی و بی اعتمادی و بدبینی نسبت به مدیر می باشد. این تحقیق یک مطالعه موردی آماری متشکل از 2859 نفر کارمند که با استفاده از جدول مورگان 341 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده های تحقیق با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که شامل 54 سؤال بود جمع آوری و به کمک نرم افزار SPSS براساس آماره تی T آزمون گردید و در نتیجه تمامی فرضیات پژوهش تایید شدند. تحلیل نتایج آزمون فریدمن نشان داد که عوامل گروهی نقش بیشتری در سکوت سازمانی دارد و عوامل مدیریتی، سازمانی و فردی در رتبه های بعدی قرار دارند.

سکوت سازمانی، عوامل سازمانی، عوامل مدیریتی، عوامل گروهی، عوامل فردی