محمد مهدی محمدیان - دانشجو کارشناسی مهندسی صنایع دانشگاه قم
هلیا رسولی - دانشجو کارشناسی مهندسی معماری دانشگاه آزاد واحدپردیس
محمد مهدی سمیع علی آبادی - دانشجو کارشناسی مهندسی صنایع دانشگاه خوارزمی

ایران کشوری است که در منطقه لرزه خیز قرار گرفته و سابقه زلزله های مخرب تاریخی در آن بسیار است. در دهه های اخیرنیز شاهد زلزله های ویرانگر لار در استان فارس، بوئین زهرا در استان قزوین، طبس دراستان خراسان، منجیل در استان گیلان و مانند آنها بوده ایم که دامنهخسارتهای آنها در مواردی تا دهها هزار نفر کشته و زخمی و صدهامیلیارد خسارت مالی بوده است.خوشبختانه در دهه های اخیر طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله براساس آئین نامه مربوطه اجباری شده است،ولی در مورد سازه های موجود، ساخته شده پیش از الزام آئین نامه و سازه های طراحی شده بر مبناى آئین نامه های قبلی کهباید بر اساس آخرین آئین نامه باز نگری شوند، اقدام موثری صورت نگرفته است.محدودیت منابع، ضرورت و اهمیت مقاوم سازی و تنوع سازه ها از نظرنوع بهره برداری ) عمومی ( و درجه اهمیت آنها و همچنین ویژ گى آنهابه لحاظ دامنه خسارتهای جانی، مالی و زیست محیطی مانند سد ها وکارخانه های مواد شیمیایی آلاینده ایجاب می کند که قانون موردنیازبرای الزام در مقاوم سازی سازه های موجود به تصویب برسد،سازمان و مدیریت مناسب برای آن ایجاد شود، ضوابط ومعیارهای لازم تهیه شود، منابع اعتباری مورد نیاز تعیین و تامین گردد و با استفاده ازروش مهندسی ارزش، اولویتها تعیین و برنامه لازم برای آموزش و ایجادآگاهی عمومی تهیه شوددر این مقاله با توجه به تجربه بعضی کشور ها وشرایط حاضر در کشور، پیشنهاد های کلی و مقدما تی در مورد برنامه ریزی، مدیریت و سازمان دهی کشوری برای مقاوم ساختن ساختمان های موجود ارائه خواهد شد

مقاوم سازی، ساختمان های بااهمیت، آیین نامه 280