احمد حسینی

به منظور بررسی چگونگی تغییرات مقادیر نیتروژن برگ و ریشه درختان بلوط ایرانی، یکی از توده های جنگلی دچار خشکیدگی در منطقه مله سیاه در شمال استان ایلام انتخاب شد. درختان بلوط بر اساس شدت خشکیدگی تاجی به چهار گروه با تعداد شش تکرار تقسیم شدند. نمونه گیری از برگ و ریشه درختان در چهار جهت اصلی تاج درخت به طور تصادفی انجام و برای تجزیه عناصر به آزمایشگاه منتقل شد. نمونه گیری ها طی دو سال متوالی در دو فصل بهاره و تابستانه انجام شد. نتایج نشان داد که غلظت نیتروژن برگ درختان سرخشکیده درفصول بهار و تابستان سال 1392 بیشتر از درختان سالم بود. نیتروژن ریشه درختان سرخشکیده در بهار 92 و تابستان 93 بیشتر و در بهار 93 کمتر از درختان سالم بود. نیتروژن با تغییرات زمانی کاهشی همراه بود. همچنین غلظت نیتروژن برگ بیشتر از ریشه بود.

جنگل بلوط، خشکیدگی، تجزیه عناصر، ایلام