رویکردهای طراحی معماری سنتی ایران با در نظر گرفتن شرایط اقلیمی

اقلیم یکی از اصول طراحی معماری ایرانی بوده است. این عامل تاثیر اساسی بر کارایی و مصرف انرژی در خانه های ایران و بخصوص در مناطق گرم و خشک دارد. شرایط سخت آب و هوایی، معماران را به سمت اتخاذ تصمیمات استراتژیک ویژهای برای طراحی بناهای منطقه نموده است. این مسئله سبب شده استتا سازگاری بیشتری میان شرایط محیط و کاربران و ساکنان منازل ایجاد گردد. این تحقیق با رویکرد توصیفی تحلیلی و با استفاده از داده ها و نتایج مطالعات سایر محققان به صورت پیمایش کلی انجام – گرفته است. در این راستا تحقیق و بررسی بر روی استراتژیهای اقلیمی در خانه های سنتی ایران به صورت کلی انجام خواهد شد. شناسایی اجزاء مختلف بنا و نیز نحوه استفاده از بازشوها و بخشهای زمستان نشین و تابستان نشین در دو اقلیم متفاوت گرم و خشک (مطالعه شهر شیراز) و معتدل و مرطوب (مطالعه شهر بابل) انجام خواهد گرفت. از نتایج این تحقیق میتوان برای استفاده در معماری های نوین کشور نیز استفاده کرد. در نظر گرفتن اصول معماری اقلیمی راهکاری عملی و با هزینه اندکاست که امکان بهبود شرایط ساکنین را در مناطق مختلف بدون صرف انرژی های آلاینده فراهم می آورد

کلیدواژه ها:

طراحی اقلیمی ، اقلیم گرم و خشک ، اقلیم معتدل و مرطوب ، شیراز ، بابل ، معماری سنتی